Duitse finale is lesje voor de eredivisie
Altijd mijn Ajax/ Bron: ad/Chris van Nijnatten
Of je nou de scheidsrechter van vanavond in Londen, Nicola Rizzoli, hoort, of Martin Jol of Arsène Wenger: allemaal voorspellen ze een fraaie en fysieke Champions League-finale tussen Bayern en Borussia Dortmund.
Dat dominerende fysieke aspect is een handelsmerk van beide Duitse ploegen en in feite van de hele Bundesliga. Zelfs als ze tegen FC Barcelona en Real Madrid spelen, valt hun atletisch vermogen op. Voor wie er gevoelig voor is, levert dat aantrekkelijke confrontaties op. Het ziet er uit als gezond voetbal. Gedragen door gezond economisch beleid en ambitieuze trainers.
Wat vanavond op Wembley getoond wordt, is een lesje voor heel Europa. Ook voor de eredivisie. Misschien wel met name voor de eredivisie. We maken ons hier al een jaar of twee ontzettend vrolijk over die eredivisie. Vooral als je een clubgebonden supporter bent, is het erg lollig allemaal, want jouw club kan van iedereen winnen. Dat je ook van iedereen kunt verliezen is dan weer wel wat vervelender, maar dat verschaft die andere supporters dan weer hun lol. Erg leuk allemaal.
Ons trainerskorps heeft zich in de hilariteit mee laten sleuren met als gevolg dat de kwaliteit van het spel gedaald is en de fysieke gesteldheid in vergelijking met het buitenland te wensen overlaat. Nu niet meteen gaan schreeuwen dat we hier geld te weinig hebben om selecties te verbeteren.
De bepalende factor van het Duitse succesvoetbal is hun fysieke voorsprong. Die kost een habbekrats, is een kwestie van mentaliteit en dus bereikbaar voor iedereen.