De bizarre BVB-avond van De Boertjes

In de lange loopbaan van Ronald en Frank de Boer deelde de tweeling lief en leed. Vaak op het veld, maar ook buiten de lijnen. Als Ajax dinsdag in het Signal Iduna Park Borussia Dortmund treft, wordt een bijzondere herinnering voor de beroemdste voetbaltweeling ter wereld nieuw leven ingeblazen. Op woensdag 6 maart 1996 beleefden Frank en Ronald Borussia Dortmund - Ajax ieder op geheel eigen wijze.

 

Frank de Boer was geschorst voor de eerste kwartfinalewedstrijd in Dortmund tegen de lokale trots Borussia. De verdediger zat als toeschouwer links achter de dug-outs geposteerd. Een plek met zicht op de befaamde Gelbe Wande, de steil oplopende tribune waar de harde kern van de Ballspiel-Verein Borussia Dortmund zich ophoudt. ,,Ik zat vrij hoog en had dus goed zicht op die befaamde gele tribune’’, herinnert Frank zich nog goed. ,,Er hing een fantastische atmosfeer in het stadion.’’

 

Broer Ronald was wel fit en dus inzetbaar voor trainer Louis van Gaal. De Ajacied moest zijn fitheid bekopen met een bijzondere positie, die van linkshalf. ,,Ik was toen een beetje manusje-van-alles in het elftal’’, blikt De Boer terug. ,,Ik stond overal waar Van Gaal me kon gebruiken. Het verschil tussen rechtshalf of linkshalf was voor mij overigens niet zo groot; ik was bijna tweebenig.’’ Van de atmosfeer in het toenmalige Westfalenstadion (het stadion kreeg in 2005 een commerciële naam en werd voor het WK 2006 flink verbouwd en qua capaciteit flink uitgebreid) kan Ronald de Boer zich niet veel meer herinneren. Van de grasmat des te meer. ,,Het veld was abominabel. Al zag het er op de televisiebeelden wel slechter uit dan het in werkelijkheid was. Uiteindelijk konden we er wel gewoon op voetballen, ons eigen spel op spelen.’’

 

Dat de gouden lichting Ajacieden hun eigen spel – inclusief automatismes – konden spelen, was het recept voor succes. ,,Ondanks de blessures die er waren was Ajax toch dominant’’, zag Frank de Boer vanaf de Duitse eretribune. Met Edgar Davids als onvermoeibare aanjager, werd de kampioen van Duitsland geslachtofferd. Ronald: ,,We hadden controle en dat voelde geweldig. Telkens werd de bal geduldig rondgespeeld, waarna op het juiste moment de diepte werd gezocht. Edgar was met zijn drive zeker een van de aanjagers. Hij had als inschuivende centrale verdediger een belangrijke rol. We vonden het toen sowieso lekker om tegen een ploeg met twee spitsen te spelen. Die werden dan meestal opgepakt door onze backs. Davids schoof die avond door, waarmee we een extra man op het middenveld hadden. Daar vormden de middenvelders een ruit.’’

 

Doelpunten van gelegenheidsverdediger Davids en Ajax’ nummer 10 Patrick Kluivert bezorgden de gasten een knappe 0-2 zege. ,,We speelden ons eigen spel en sloegen op de goede momenten toe’’, verwoordt Frank het killersinstinct en de klasse van de gouden lichting Ajacieden uit het seizoen ’95-’96. ,,De ontlading na afloop was groot’’, merkte Ronald naderhand in de kleedkamer en tijdens de busreis terug naar Amsterdam. ,,Er was natuurlijk heel veel vreugde. Maar ook blijdschap over het feit dat we weer hadden laten zien de beste club ter wereld te zijn. We waren trots. Frank was eigenlijk bijna nooit geschorst. Extra jammer dat hij er in die wedstrijd niet bij kon zijn.’’

 

Ondanks zijn rol als relatieve buitenstaander is Frank de Boer de intentie waarmee zijn Ajax die avond speelde nooit vergeten. Sterker: de huidige Ajax-trainer gebruikt het als fraai voorbeeldmateriaal: ,,We speelden ons eigen spel en kwamen tot een fantastische uitslag. Hopelijk lukt ons dat dit keer opnieuw tegen Borussia Dortmund.’’

Tekst: Ajax.nl/Ronald Jonges

Louis van de Vuurst