Jammer dat Ajax won, hun gedrag je reinste competitievervalsing
Bron: AD Sportwereld
Ajax speelde de halve finale van het bekertoernooi tegen AZ met een b-team, of liever, een aangepaste ploeg. Het hoefde allemaal niet zo nodig, zo begrepen we uit Amsterdam. De gevolgen zijn bekend: de kampioenskandidaat werd uitgeschakeld door een tegenstander met degradatiezorgen.
Zo gaan we dus om met ons bekertoernooi. Wat een triest gedoe is dat toch. Je staat in de halve finale, dan wil je toch die prijs pakken? Dat is toch het wezen van de sport? Je wil toch zo ver mogelijk komen en pakken wat je pakken kunt? Of ben ik misschien niet met mijn tijd meegegaan? Moeten we doseren? Ja, zeggen sommigen dan, want dat doet Real Madrid toch ook? Ja, dat klopt. Maar daar hebben ze geen b-keus, ze hebben alleen maar a-spelers. Van het opstellen van Kaka en Modric word je niet meteen slechter hoor. Bovendien, in Spanje en Engeland heb je een competitie met twintig clubs, je speelt er dus 38 ronden in plaats van de 34 bij ons.
Daarnaast hebben ze er ook nog eens twee verschillende bekertoernooien af te werken en spelen ze in de Europese competities meestal een aardig aantal rondjes mee. En daar gaan wij ons mee vergelijken. Dat is toch te belachelijk voor woorden? Over de Europa League deden ze bij PSV en FC Twente minnetjes en over de KNVB-beker halen ze bij Ajax hun schouders op. Ik vind dat zeer verontrustende signalen waar ik als sportman grote moeite mee heb. Wat voor gevoel geef je daarmee je jonge supporters? Het idee dat sport het moet hebben van berekenen, doseren en kiezen voor waar het geld te halen is? Ik word daar echt misselijk van.
En helaas won Ajax zaterdag van FC Twente. Normaal gesproken gun ik ze dat van harte, ze waren immers veruit de betere ploeg in Enschede. Maar ik vrees dat ze nu denken een goede keus gemaakt te hebben door die wedstrijd tegen AZ weg te geven. Konden ze lekker fris aan de start verschijnen tegen FC Twente. Schei toch uit. Er wordt al zo weinig van onze spelers gevraagd, als je je dan ook nog gaat gedragen als Manchester United of Real Madrid, dan kweek je dus echt alleen maar pannavoetballers die in mentaal opzicht in elke buitenlandse competitie tekort zullen komen.
Daarnaast hebben ze er ook nog eens twee verschillende bekertoernooien af te werken en spelen ze in de Europese competities meestal een aardig aantal rondjes mee. En daar gaan wij ons mee vergelijken. Dat is toch te belachelijk voor woorden? Over de Europa League deden ze bij PSV en FC Twente minnetjes en over de KNVB-beker halen ze bij Ajax hun schouders op. Ik vind dat zeer verontrustende signalen waar ik als sportman grote moeite mee heb. Wat voor gevoel geef je daarmee je jonge supporters? Het idee dat sport het moet hebben van berekenen, doseren en kiezen voor waar het geld te halen is? Ik word daar echt misselijk van.
En helaas won Ajax zaterdag van FC Twente. Normaal gesproken gun ik ze dat van harte, ze waren immers veruit de betere ploeg in Enschede. Maar ik vrees dat ze nu denken een goede keus gemaakt te hebben door die wedstrijd tegen AZ weg te geven. Konden ze lekker fris aan de start verschijnen tegen FC Twente. Schei toch uit. Er wordt al zo weinig van onze spelers gevraagd, als je je dan ook nog gaat gedragen als Manchester United of Real Madrid, dan kweek je dus echt alleen maar pannavoetballers die in mentaal opzicht in elke buitenlandse competitie tekort zullen komen.
Maar wat maak ik me druk? Theo Bos is overleden. En hij is bij Vitesse op een indrukwekkende manier herdacht, óók door de aanhang van FC Utrecht, die weet wat het is om sportmensen te verliezen. Ik bewaar goede herinneringen aan Theo Bos. Ik zag hem een tijd terug nog op een bijeenkomst van trainers. Ik ben dan op mijn slechtst. Je weet dan dat zo'n kerel ziek is, maar ik kan daar slecht een gesprek over beginnen. Waardeloos van me, maar ik kan het niet.
Los van zijn ziekte, heb ik Theo Bos altijd zeer gewaardeerd. Het was een verdediger van het soort Theo Laseroms en John de Wolf; verdedigers die je niet graag tegenover je vond. Ik heb nog tegen hem gevoetbald, dus ik weet waarover ik praat. Theo Bos was een karaktervolle man, een echte clubvoetballer, eentje die veel te vroeg is overleden aan een verschrikkelijke ziekte. Op zo'n verdrietig moment is voetbal even niks meer waard, het brengt ons allemaal weer terug op aarde, een plaats waar we het voorgoed zonder Theo moeten doen. Het is een triest gegeven, dat uitstijgt boven alles wat ik in deze column beweer.