Dromen van Aras & Lorenzo
(4).jpg)
Kijkend naar de slotfase van Vitesse-Ajax kreeg de liefhebber in mij ineens heimwee. Heimwee naar twee voetballers die nog niet zo heel lang geleden in het shirt van Ajax te bewonderen waren.
Nee, ik heb het niet over Jan Vertonghen, de onverzettelijke Vlaming die de Amsterdammers afgelopen seizoen bijna in zijn eentje kampioen maakte. Of Vurnon Anita, de kleine verbindingsspeler die voor de perfecte balans zorgde op het middenveld. En ik heb ook niet over Theo Janssen, de geweldige Vitesse-aanvoerder. 'Dikke Theo' perste er in de slotfase een fantastische sprint uit, lepelde de bal over Kenneth Vermeer en gaf daarmee het startsein voor een historische Arnhemse comeback. Maar goed, deze drie ex-Ajacieden bedoel ik dus niet.
Kijkend naar de slotfase van Vitesse-Ajax zag ik dat de ploeg van Frank de Boer volledig vleugellam was. In de laatste tien minuten moesten de gasten het voorin doen met spits Hoesen en de vleugelspelers Sana en Lukoki. Al had de wedstrijd nóg anderhalf uur geduurd, de Amsterdamse gelijkmaker was nooit meer gevallen. Sana en Lukoki ploeterden en oogden alsof ze al een wedstrijd in de benen hadden. Maar feitelijk stonden ze pas net in het veld. Hun voorgangers, Viktor Fischer en Derk Boerrigter, hadden ook al niet veel klaargespeeld. Sterker nog: Boerrigter bakt er al het hele seizoen niets van, tenminste als hij fit is, en manifesteert zich met de week meer als een miskoop. Fischer, de jonge Deen die vorige week nog aartsrivaal Feyenoord elimineerde, is een groot talent en komt er wel. Maar de weg naar eeuwige roem is lang, heel lang, en ligt bezaaid met hobbels en valkuilen.
Okay, normaal gesproken had De Boer het wel geweten en had hij Ryan Babel naar het front gestuurd, maar de routinier had last van zijn knie en stond derhalve niet op het wedstrijdformulier. Vandaar dus het optreden van Sana en Lukoki.
Kijkend naar dit tobbende en zwoegende tweetal moest ik ineens aan ze denken. Aan twee vleugelspitsen die volgens De Boer & co. te weinig rendeerden. Zij mochten, nee zij móésten afgelopen zomer vertrekken. Twee exponenten uit de eigen jeugd: Aras Özbiliz (22) en Lorenzo Ebecilio (21). Hoewel, Ebecilio speelde ook een paar seizoenen in de jeugd van AZ. Zij moesten wijken, voor Boerrigter dus, en voor Sana en Lukoki. Özbiliz vertrok in de zomer naar Rusland, naar FC Kuban om precies te zijn. Metalurg Donetsk verloste Ebecilio een paar weken geleden uit zijn lijden, want de aanvaller was na twee gewonnen landstitels gedegradeerd naar het tweede elftal. Uit pure frustratie had hij op internet zelfs zijn kampioens-Rolex, inclusief inscriptie ('Landskampioen 2011-2012'), verpatst. Ik heb Frank de Boer als trainer hoog zitten, héél hoog zelfs, maar in dit geval heeft hij het niet goed gezien. Sana en Lukoki zijn lang niet zo goed als Özbiliz en Ebecilio. Sterker nog: ze mogen hun veters nog niet eens strikken.
Benieuwd met welke vleugelspits Marc Overmars komende zomer op de proppen komt. Dejan Meleg, de achttienjarige Serviër die deze week van Vojdovina Novi Sad werd overgenomen, schijnt een enorm talent voor de (linker) flank te zijn. Maar één nieuwe vleugelspits is niet genoeg. Dat maken Boerrigter, Sana en Lukoki nu al maanden duidelijk.
Bron: Elf Voetbal/ STEVEN KOOIJMAN