De Boer heeft bij Ajax meer zorgen dan Koeman bij Feyenoord
Ajax en Feyenoord delen collegiaal de vijfde/zesde plaats in de Eredivisie. Elk met achttien punten, maar de kampioen leunt op een aanzienlijk beter doelsaldo van +11 tegen +2. De twee aartsvijanden sukkelen echter wel tien punten achter koploper FC Twente en negen achter titelkandidaat PSV. Beide trainers reageerden uiterst onderkoeld en onbewogen op de laatste nederlaag.
“Wij blijven in onszelf geloven”, verzekerde Frank de Boer. “We waren beter, maar we gaven heel kinderlijk de doelpunten weg”, vatte Ronald Koeman de les samen in Enschede. Nou strookte dat niet helemaal met de feiten, maar het qua cijfers afgetekende verlies bij FC Twente (3-0) kon hem hoe dan ook niet verontrusten. Sowieso geflatteerd, analyseerde hij nuchter. Koeman heeft minder te verliezen dan collega De Boer. Feyenoord heeft zichzelf de doelstelling opgelegd bij de eerste vijf te eindigen. Ajax is aan zijn status verplicht minimaal weer aan het kampioenschap mee te doen. En dan kan een achterstand van tien punten wel degelijk steeds meer als een rem aanlopen. Hoe zeer de Amsterdammers ook ervaring hebben opgedaan met zo’n inhaalrace in de tweede helft van de competitie.
Plaats zes deed Koeman, bijna voorspelbaar, af als een onscherpe momentopname. Ook de best stoere voorsprong van FC Twente op de Rotterdammers kon hem niet opwinden of interesseren. Van de elf wedstrijden tot nog toe, zowat een derde van het schema, had Feyenoord al zeven uitwedstrijden afgewerkt en slechts vier keer in De Kuip mogen aantreden. Dat trok de hele situatie scheef, waarschuwde de trainer met gevoel voor detail. Hij voorspelde dat Feyenoord straks met de Kerst zeker bij de eerste vijf onder de boom mag plaatsnemen. Van de komende zeven duels voor de winterstop slaat de balans meer door naar het thuisvoordeel: nog maar twee uit en in de eigen omgeving tegen Roda JC, Willem II, RKC, ADO en FC Groningen. Het gaat punten stortregenen, voorzag Koeman positief.
Natuurlijk heeft hij in dat optimisme gelijk. Feyenoord kan tot eind december zeker nog inlopen op de smalle top. Koeman straalt dat vertrouwen ook uit. Er is geen enkele reden tot paniek. Zo superieur was FC Twente nou ook weer niet. Vier schoten op het doel van de Griekse grabbelaar Kostas Lamprou en drie doelpunten sierden weliswaar het rendement van de thuisclub, maar vertekenden de ware verhoudingen. In De Grolsch Veste rekende hij de te kleine vervanger van Erwin Mulder, alweer in training, in elk geval de laatste twee treffers aan. Die rustige en koele houding kenmerkt de vakman Koeman, die als trainer heeft geleerd immer de selectie voor te gaan als een in zichzelf gelovende leider. Een vrij jeugdige groep als bij Feyenoord heeft een standbeeld nodig, een wijze vader die de ondeugden van zijn grut kan uittekenen. Wat hij ook van de toekomst verwacht, hij houdt dat als een soort privé-geheim voor zichzelf.
Beter dan wie ook kent en onderkent Koeman de zwakke plekken van zijn elftal. Ondanks de tweede plaats van vorig seizoen is Feyenoord nog geen top. Mogelijk op weg naar die piek, maar zonder geld en met voornamelijk jongens in opleiding blijft dat steevast twijfelachtig. Vergelijk slechts Wilfried Bony met Graziano Pellè. Of Jeremain Lens, Nacer Chadli of Dusan Tadic met Ruben Schaken of Wesley Verhoek. Feyenoord claimt straks niet weer de tweede plaats. Dat staat vast. En het viert de eerste jaren ook geen landstitel. De opleiding wint het nooit van de aankopen. Dat realiseert Koeman zich bijna dagelijks. Hij is in Rotterdam helemaal opgebloeid als trainer, maar de structurele beperkingen zullen hem daar elke minuut achtervolgen. Vandaar dat hij zijn contract slechts met een jaar verlengde. Maar hoe kijkt hij over dit seizoen heen: doorgaan of na twee jaar alweer afscheid nemen? Feyenoord zou dat laatste begrijpen, maar betreuren. De samenwerking bevalt beter dan ooit verwacht.
Beter dan wie ook kent en onderkent Koeman de zwakke plekken van zijn elftal. Ondanks de tweede plaats van vorig seizoen is Feyenoord nog geen top. Mogelijk op weg naar die piek, maar zonder geld en met voornamelijk jongens in opleiding blijft dat steevast twijfelachtig. Vergelijk slechts Wilfried Bony met Graziano Pellè. Of Jeremain Lens, Nacer Chadli of Dusan Tadic met Ruben Schaken of Wesley Verhoek. Feyenoord claimt straks niet weer de tweede plaats. Dat staat vast. En het viert de eerste jaren ook geen landstitel. De opleiding wint het nooit van de aankopen. Dat realiseert Koeman zich bijna dagelijks. Hij is in Rotterdam helemaal opgebloeid als trainer, maar de structurele beperkingen zullen hem daar elke minuut achtervolgen. Vandaar dat hij zijn contract slechts met een jaar verlengde. Maar hoe kijkt hij over dit seizoen heen: doorgaan of na twee jaar alweer afscheid nemen? Feyenoord zou dat laatste begrijpen, maar betreuren. De samenwerking bevalt beter dan ooit verwacht.
In geval van nood hebben de Rotterdammers de geschikte opvolger al in huis: Jean-Paul van Gastel, nu nog assistent maar met zijn veertig jaar een iets jongere uitgave van de hoofdtrainer. Gezegend met dezelfde controle en beheersing. En bekend met de spelletjes in de kleedkamer van de selectie. Vooralsnog is dat thema nog niet aan de orde bij Feyenoord. Het sloft bedaard mee in de subtop. FC Twente en PSV lijken van een hogere categorie. Vitesse mag zondag zijn aspiraties bewijzen tegen de koploper. En de vierde plaats van FC Utrecht roept vooralsnog verbazing maar ook bewondering op. De straatschoffies van Jan Wouters kunnen dit seizoen blijkbaar iedereen verslaan en manifesteren zich stilaan als een gevaarlijke outsider.
Waar Rotterdam zich weinig zorgen behoeft te maken over Feyenoord, geldt dat allerminst voor Ajax. Laconiek incasseerde De Boer de afstraffing van Vitesse.
Een beetje in de stijl van Koeman maakte hij zich ogenschijnlijk niet al te druk over de eerste nederlaag van de competitie. De trainer had de oorzaken exact in de peiling en beoordeelde de tegenvaller als een dipje in de stijgende lijn. Qua programma tot aan de Kerst oogt de serie ook iets zwaarder dan van Feyenoord: drie keer thuis, viermaal uit. In de Arena nog tegen VVV-Venlo, PSV (1 december) en FC Groningen. En buiten Amsterdam tegen PEC Zwolle, Roda JC, Willem II en FC Utrecht. Die laatste wedstrijd luidt de winterstop in voor Ajax. Ook Ajax kan en zal de afstand met de top twee nog wel wat inkorten. Maar de titelverdediger komt labieler over dan Feyenoord en worstelt met een aantal chronische tekortkomingen.
De defensie blijft kwetsbaar en grillig. Het gemis aan een authentieke spits laat zich slecht wegmoffelen. De bepalende spelers kwakkelen met hun vorm. Christian Poulsen en Tobias Sana ontbolsteren bepaald niet als aanwinsten. En het collectief is mentaal volstrekt onberekenbaar. Bedenk ook dat Ajax een duidelijke en scherpe opdracht heeft meegekregen: voor de derde keer op rij het kampioenschap delen met het veeleisende legioen. Het ietwat fortuinlijke gelijkspel tegen Manchester City in de Champions League biedt alleszins hoop op overwinteren in Europa, maar verkleinde tevens de kans op dat verplichte succes aan de meet van de Eredivisie……
Bron: voetbalzone.nl / LEX MULLER